2017-06-10
Wycieczka do Biskupina
Wczesnym rankiem w środę 7 czerwca autokar tętniący dziecięcym gwarem wyruszył w dość długą podróż. Ze śpiewem na ustach uczniowie klasy III b i IIII c dotarli do celu podróży, czyli Muzeum w Biskupinie, gdzie czekali przewodnicy, którzy wprowadzili ich do krainy w której żyli ludzie przed wiekami.
Teren Muzeum to nie tylko kultura łużycka, można zobaczyć osadę neolityczną (ok.4000p.n.e.) mezolityczną (ok.8000-5000p.n.e.) czy wioskę wczesnopiastowską (X –XI w). Całość zrobiła naprawdę ogromne wrażenie. Jednak widok osady łużyckiej z charakterystyczną bramą wejściową, odcinkami wału i falochronu wzbudził największy zachwyt dzieci. Nie mniejszym zainteresowaniem cieszyły się wnętrza ówczesnych domostw, zamieszkiwanych wspólnie przez ludzi i zwierzęta. Z wielkim niedowierzaniem słuchały opowieści Pani Przewodnik o życiu i codziennych zajęciach dawnych mieszkańców domów z drewna. Najdziwniejsze dla dzieci było to, iż nie mieli prądu, TV, komputerów, samodzielnie lepili garnki z gliny, żywili się upolowanymi zwierzętami, a zamiast CO było ognisko i ciepło wydzielane przez zwierzęta.
Niemożliwe stało się możliwym w momencie, kiedy poznali historię pieniądza, zobaczyli kopię pierwszych monet polskich oraz własnoręcznie mogli wybić kopię takiej monety. Niemniej fascynujące było móc posłuchać gry na instrumentach wykonanych z kawałka drewna czy rogu kozy.
Wielką radością okazały się zajęcia dla dziewcząt, w czasie których dowiedziały się w jaki sposób w pradziejach powstawały szklane paciorki oraz skąd przywędrowały one na nasz teren. Uczennice ulepiły z kawałków kolorowej modeliny i oczek mozaikowych paciorki na wzór autentycznych zabytków. Własnoręcznie wykonany naszyjnik stał się ich pamiątką z zajęć.
Chłopcy natomiast dowiedzieli się o tym jak mieszkańcy okolic Biskupina wykorzystywali poroże i kości od najstarszych epok po wczesne średniowiecze. Mogli wziąć do rąk skóry, kości, rogi, poroże oraz spróbować swoich sił przy ich obróbce pracując narzędziami, których używano dawniej.
Zmęczeni lecz pełni wrażeń wróciliśmy do szkoły.
